بنویس و بنویس بنویس تا اتفاق بیفتد

هرچه دل تنگت میخواهد بگو:

جمعه 99/4/27:

خیلی خیلی سخته. هرچی میخوای جلو خودت رو بگیری از یه پیشنهاد دیگه وارد میشه. هرچی میخوای تلقین کنی نمیشه. خیلی خیلی هم ضعیفم. نه درکی دارم. نه میدونم درآینده جی میشه؟ فکر میکنم در آینده چه این کار رو بکنم چه نگنم یکیه. اما به خدا توکل میکنم. و یه جیزی ته دلم هست به نام ایمان. یعنی میدونم اگه اندازه چندساعت که تو خانه تنهام صبر کنم حتما خوشحال تر خواهم بود. در ضمن درآینده هم میتونم کلا این بندها رو از خودم جدا کنم. یه کاری میکنم که ترس ازم بترسه. میدونی من خدا رو دارم. خدااااااااااااا. پس «لا حول و لا قوه الا با الله» برای شیعه ی حیدر امیرالمومنین که آرزویش امام زمانش هست هیچ چیزی غیر ممکن نیست. من امید دارم . ناامیدی برای شیطان است. پس صبر میکنم. میدونم پشت این صبر ها و اراداه ها بی جواب نخواهد ماند. چه بسا اگه این کار رو هم بکنم بی جواب نخواهد ماند. اما این جواب کجا و اون جواب که توبه کردم ازش و الان یکی دیگه هستم کجا؟ پس تصور کن آیندت رو با هر کدوم از جواب ها!.....

کشتی نجات این برهه ی حساس و انسان ساز آخرالزمان نزدیکه فقط باید بخوای. تو اون قبلی اصلااااااا نیستی. فقط 35 روز دیگه.